λε΄. Ἤγουν ὁ νοῦς νά φυλάττῃ τήν καρδίαν εἰς καιρόν ὅπου προσεύχεται καί νά περιτριγυρίζῃ πάντοτε μέσα εἰς αὐτήν καί ἀπό ἐκεῖ μέσα ἀπό τό βάθος τῆς καρδίας νά ἀναπέμπῃ τάς εὐχάς εἰς τόν Θεόν, λέγοντας συνεχῶς τό "Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με". Καί ἀφοῦ γευθῇ ἐκεῖ μέσα εἰς τήν καρδίαν καί δοκιμάσῃ ὅτι χρηστός ὁ Κύριος, καί γλυκανθῇ, δέν...
ιζ΄. Ἐφ᾿ ὅσον ὁ Χριστός εἶναι τό φῶς τοῦ κόσμου, ἐκεῖνοι ὅπου δέν Τόν βλέπουν, ὅπου δέν Τόν πιστεύουν, ὅλοι βεβαιότατα εἶναι τυφλοί. Καθώς τό ἐναντίον πορεύονται εἰς τό φῶς ὅλοι ἐκεῖνοι, ὅπου ἀγωνίζονται νά κάμνουν τάς ἐντολάς τοῦ Χριστοῦ· αὐτοί τόν Χριστόν ὁμολογοῦν καί ὡς Θεόν προσκυνοῦν καί λατρεύουν. Καί ἐκεῖνος ὅπου ὁμολογεῖ καί ἔχει τόν...
α΄. Ἡ προσευχή εἶναι ἀπό τάς κυριωτέρας καί ἰσχυροτέρας δυνάμεις, πού κάνουν τόν προσευχόμενον νά ἀναγεννᾶται καί τοῦ χαρίζουν σωματικήν καί πνευματικήν εὐεξίαν.
Ἐλάβαμεν τήν χαρμο - λυπηράν εἴδησιν, τῆς πρός Κύριον ἐκδημίας τέκνου ὑμῶν· ἐπενθήσαμε καί ἐκλαύσαμε μαζί σας· πλήν δέν ἁρμόζουν ταῦτα διά μίαν τοιαύτην ψυχήν, ὅπου ἐλπίζομεν ὅτι ὁ Χριστός μας τήν ἐδέχθη καί τήν ἐλύτρωσε ἀπό τά βάσανα τῆς ζωῆς, διά νά τήν ἀναπαύσῃ εἰς τά αἰωνίους μονάς. Αὐτό τό πλάσμα, ὡς τό πλέον λαμπρόν καί ἱερόν κόσμημα,...
Βιάζεσθε εἰς τήν σιωπήν, εἰς τήν γεννήτριαν ὅλων τῶν κατά Θεόν ἀρετῶν· σιωπᾶτε, διά νά λέγετε τήν εὐχήν· διότι, ὅταν κανείς ὁμιλῇ, πῶς δύναται νά ἐκφύγῃ τήν ἀργολογίαν, ἐξ ἧς καί κάθε κακός λόγος, ἐκ τοῦ ὁποίου βαρύνεται ἡ ψυχή ἀπό τήν εὐθύνην;
Νά ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τόν ἄλλον καί νά μή πικραίνεσθε λόγῳ ἐγωισμοῦ. Ἡ ταπείνωσις εἶναι ἀσφαλής ὁδηγός· δέν ἀφήνει τόν ἔχοντα ταύτην νά προσκρούσῃ εἰς ὑφάλους ἀπροσεξίας καί νά συντριβῇ· ἀλλά ὡς ὁδηγός φωτεινός ὁδηγεῖ ἀπταίστως ἐπί τοῦ ἀσφαλοῦς.
Μεγάλον κακόν ἡ καταλαλιά· ὅπως ἀκριβῶς τό μικρόν τιμόνι τοῦ καραβιοῦ ὁδηγεῖ ὅπου θέλει τό καράβι, ἔτσι καί ἡ γλῶσσα ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπον εἴτε εἰς τό καλόν εἴτε εἰς τό κακόν. Οἱ ἅγιοι πατέρες τό κρίνειν τά ξένα ἁμαρτήματα ἤ ἐλαττώματα ἤ τάς κακάς συνηθείας πολύ τό ἐλέγχουν.
Εἰς ἕνα παλαιόν Γεροντικόν ἀναφέρεται καί τό ἀκόλουθον περιστατικόν·
Κάτι παρομοίως ἀναγράφεται εἰς τίς ἐπιστολές τοῦ Γέροντος Ἰωσήφ, ἁγιορείτου ἡσυχαστοῦ τοῦ παρελθόντος αἰῶνος·
7η. Μείνατε ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης τῆς εἰς ἀλλήλους, διότι ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ ἀρχή καί τό τέλος, τό θεμέλιον. Εἰς τήν ἀγάπην τήν εἰς τόν Θεόν καί τούς ἀδελφούς "ὅλος ὁ νόμος καί οἱ προφῆται κρέμανται" (Ματθ. 22,40). Ἄνευ ἀγάπης εἴμεθα κύμβαλον ἀλαλάζον· ἕνα στρογγυλώτατον μηδέν καί κατά τόν Ἀπόστολον Παῦλον, ἐάν τό σῶμα μας παραδώσωμεν...
