Ἀρχή καί τέλος παντός ἀγαθοῦ εἶναι ὁ Χριστός

            Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

Διά τούς πολέμους σου μή λυπῆσαι· μή φοβῆσαι, ἀλλά θάρσει· δέν ἔχουν ἐξουσίαν οἱ δαίμονες νά σοῦ κάνουν κακόν· ἀλλά δάκτυλος Θεοῦ εἶναι καί εὐχαρίστησον ἐκ καρδίας, διότι διά μέσου τούτων θά σοῦ ἀνοιχθοῦν τῆς ψυχῆς σου τά μάτια καί θά σέ τακτοποιήσουν εἰς τόν ὀρθόν δρόμον· διά πικροτάτων φαρμάκων ἰατρεύονται τά δυσκολοθεράπευτα πάθη.

Παρακάλει τόν Θεόν: "καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν". Αὐτός ὁ πόλεμος, καθώς λέγει ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ, εἶναι ἀπό ὑπερηφάνειαν, ἀπό οἴησιν, ἀπό σκληρότητα καρδίας. Ἡ θεραπεία των εἶναι ἡ ταπείνωσις καί ἡ ἀναγνώρισις τῶν ἐσφαλμένων κρίσεων καί ὑπακοή καί πίστις εἰς τόν πνευματικόν πατέρα.

Ταπεινώσου, παιδί μου· μόνον αὐτό τό φάρμακον θά σέ σώσῃ. Διά τοῦτο ἀπό ἀγάπην ὁ Θεός πρός σέ, σοῦ ἔστειλεν αὐτούς τούς πειρασμούς, ἵνα σέ ἐκφοβήσῃ, διά νά συνέλθῃς καί συνετισθῇς καί ταπεινωθῇς καί ζητήσῃς συγχώρησιν.

Διά τοῦτο, ὅταν προσεύχεσαι, ἀγριεύουν· διότι βλέπουν αὐτοί οἱ πονηροί ὅτι ἀρχίζεις νά σπάζῃς τά δίκτυά των καί φοβοῦνται μήπως τούς ξεφύγῃς. Θέλουν νά σέ κάνουν νά δειλιάσῃς, ἤ νά σέ φέρουν εἰς ἀπόγνωσιν.

Διά τοῦτο ὁπλίζου μέ τήν εἰς Θεόν πίστιν καί ἐλπίδα καί μέ τήν πεποίθησιν ὅτι δέν τούς περνᾷ τίποτε νά κάνουν χωρίς τήν ἀνωτέραν κέλευσιν τοῦ Θεοῦ.

Γνώριζε ὅτι, ἐάν κάμνῃς ὑπομονήν εἰς τούς πολέμους αὐτούς καί ταπεινώνεσαι εἰς τόν Θεόν καί εἰς τούς ἀδελφούς σου, πολλήν χάριν θά σοῦ δώσῃ ὁ Θεός καί φώτισιν καί θά ἀνοιχθοῦν τῆς ψυχῆς σου τά μάτια καί θά ἴδῃς εἰς πόσον σκότος ἤσουν.

Το θάρρος πού ἔχεις εἶναι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, πού σέ βοηθεῖ εἰς αὐτούς τούς πειρασμούς· διότι χωρίς θάρρος καί ἐλπίδα καί πίστιν εἰς τούς τοιούτους πειρασμούς εἶναι ὁ κίνδυνος μεγάλος.

Μή φοβῆσαι τίποτε· εἰς τόν Χριστόν ἔχε ὅλας τά ἐλπίδας σου· φώναζε τήν εὐχήν χωρίς νά σταματᾷς καί θά ἴδης πόσην βοήθειαν θά λάβῃς.

Φοβοῦ τόν Θεόν καί μή τούς δαίμονας· φοβοῦ τόν Θεόν εἰς τάς κρίσεις Του· διότι, ὅταν ἀποφασίσῃ κανένα κανόνα τιμωρίας διά τήν ὑπερηφάνειάν μας, τότε ποῖος δύναται νά Τόν ἐμποδίσῃ; Διά τοῦτο ὅταν εἶναι μικρόν τό κακόν, ἄς φροντίσωμεν νά τό θεραπεύσωμεν· διότι ὅταν μεγαλώσῃ, τότε καί ἄλλοι νά σέ βοηθήσουν, δέν θά δυνηθοῦν νά σέ γλυτώσουν.

Λοιπόν ἀγάπησε περισσότερον τόν Θεόν, πού σοῦ ἔστειλε τό φάρμακον τῶν ἀσθενειῶν σου, δηλαδή ὑπομονήν, ταπείνωσιν, θάρρος καί φρόντιζε νά το παίρνῃς.