ΜΕΘΕΞΙΣ ΘΕΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
+ Ὁ ἐλάχιστος καί ἁμαρτωλός πατέρας σας Γ. Ἐφραίμ
ΜEΘΕΞΙΣ ΘΕΟΥ
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
22 Νοεμβρίου 1978
... τόν Θεό μου ζητῶ, ἐπιποθῶ, νά ἰδῶ, νά χορτάσω, νά ἱκανοποιηθῶ.
Μέ προκατάλαβε στήν ἀγρυπνία ὁ μετεωρισμός. Τί κακιά ἀρρώστεια καί πνευματική φυματίωσις, ὁ σκορπισμός τοῦ νοῦ! Πόσο μέ στενοχώρησε ἀπόψε! Μοῦ σπατάλησε τόση ὥρα. Ἀλλά νά, ὁ Θεός μέ λυπήθηκε, μέ κοίταξε πάλι μέ τό φυσικό γαλήνιο μάτι Του καί μοῦ γλύκανε τήν καρδούλα μου τήν λυπημένη.
Δόξα τῇ Ἀκαταληψίᾳ Σου, Κύριε. Αὐτό θά πῇ θεότης· νά ὑπάρχουν τά πάντα μέσα Του, νά λειτουργοῦν μέ θεϊκή ἐπιστήμη καί Αὐτός νά μένῃ ἀθέατος, ἀόρατος, ἀδιανόητος. Εἶναι δυνατόν τό ἄπειρο νά χωρέσῃ μέσα στό πεπερασμένο; Σάρκινο μάτι νά ἰδῇ τό ὑπέρφωτο φῶς τῆς Θεότητος Ἤ νά ὀσφρανθῇ τήν εὐωδία τοῦ Θεοῦ καί νά ζήσῃ;
Δόξα τῇ Μεγαλοπρεπείᾳ Σου, γνόφε Ὑπέρλαμπρε!
Βρισκόμεθα προτοῦ νά σαρκωθῇ ὁ Κύριος. Τί θά γίνῃ μέ τήν ἀβάστακτη ἐπιθυμία τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων, πού θέλουν νά ἰδοῦν τό Θεῖον Πρόσωπον; Μά, ἐπιτέλους, λένε, τί εἶναι ὁ Θεός, τί μορφή ἔχει; Καιόμεθα ἀπό τήν φοβερή ἀγάπη Του, δέν βαστοῦμε ἄλλο. Δεῖξε μας 'Υπεράγνωστε, ποῖος εἶσαι;
Ὅλες αὐτές τίς σκέψεις των τίς γνώριζε ὁ Παντογνώστης. Δέν τούς παρεῖδε τήν δικαία τους αἴτησι, τόν πόθο, τήν ἀγάπη, τήν φλόγα. Καί νά, πῶς τούς οἰκονόμησε τούς γλυκεῖς ὑμνωδούς Του.
Τό ἔλεος τῆς ἀπείρου Ἀγάπης Του Τόν ὡδήγησε νά σαρκωθῇ, νά λάβῃ μορφή ἀνθρώπινη, νά κατέβῃ στή γῆ τῆς ἐξορίας, νά μιλήσῃ στόν ἀποστάτη ἐξόριστο ἄνθρωπο, νά τόν ἐξαγοράσῃ μέ τό θεῖο αἷμά Του, νά Τόν συμφιλιώσῃ μαζί Του, νά τόν σώσῃ. Ἀφοῦ λοιπόν τελείωσε τόν πρῶτο ἀντικειμενικό σκοπό τῆς σαρκώσεώς Του, (πού ἦταν) «ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου», ἐρχόταν ὁ δεύτερος τοιοῦτος σκοπός· ἡ ἱκανοποίησις τῶν Ἀγγέλων στήν ἐπιθυμία τῆς θέας τοῦ Θείου Προσώπου.
Ἀφοῦ ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς τελείωσε τό ἔργο Του πάνω στή γῆ, κάποια μέρα ξεκίνησε, ἀνελήφθη στούς Οὐρανούς πρός ἱκανοποίησιν τῶν Ἀγγέλων Του. Διότι, πῶς εἶναι δυνατόν νά τούς ἄφηνε νά ὑποφέρουν ἀπό τόν ἀνυπόφορο ἅγιο πόνο! Ἡ καρδιά Του δέν τό βαστοῦσε, δέν μποροῦσε νά μή τούς εὐχαριστήσῃ, ἐφ᾿ ὅσον στέκουν τόσο ταπεινά στήν ἀπόλυτη ὑπακοή Του.
Οἱ Ἄγγελοι, μόλις Τόν εἶδαν νά ἀνεβαίνῃ καί νά κάθεται στόν Φοβερό Θρόνο τῆς θείας δόξης, (σκεπτόμενοι τήν συγκατάβασί Του στόν φρικτό πόθο τους) στήν θέα τῆς Θεανθρώπινης μορφῆς, λίγο ἔλλειψε νά σαλέψῃ τό μυαλό τους. Θάμπωσαν τά μάτια τους, ἡ καρδιά τους κόντεψε νά σταματήσῃ ἀπό τόν ἠλεκτρισμό τοῦ ρεύματος τῆς Θείας Ἀγάπης, ὁ νοῦς τους ἁρπάζετο σέ θεωρίες καί φωτισμό.
Τώρα οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι βρίσκονται στή δόξα τους. Βλέπουν τόν Θεό τους. Στέκουν γύρω ἀπό τόν Φοβερό Θρόνο Του. Τόν παραστέκονται ὡς τιμητική φρουρά καί ὡς ἐπιτελεῖο Του. Καμαρώνουν τόν Βασιλέα τους. Τόν κοιτάζουν καί μεθύουν ἀπό τήν θεία ὡραιότητά Του. Οἴμοι! Τί εὐτυχία, πού νοιώθουν αὐτά τά ἅγια πλάσματα!
Ἀλλοίμονο σέ μένα τόν ταλαίπωρο καί ἁμαρτωλό!
«Πότε ἥξω καί ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ μου!»
Τά δάκρυά μου συνέχεια ἱκετεύουν, ἱκετεύουν. Τόν Θεό μου ζητῶ, ἐπιποθῶ, νά ἰδῶ, νά χορτάσω, νά ἱκανοποιηθῶ. Δέν εἶμαι ἄξιος γιά τίποτε. Ἥμαρτον Κύριέ μου, συγχώρησέ με.
Εἶμαι αὐθάδης στίς ἐκφράσεις μου, τήν στιγμή, πού δέν εἶμαι αὐτῆς τῆς καταστάσεως μετά τῶν αἰτημάτων μου.
Ὁ Θεός μου νά μέ λυπηθῇ
ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2022