Σέ παρακαλῶ ἄφες με ἐδῶ ὅπου ἐκοπίασα

Εἰς ὅποιον τόπον ἀγωνισθῆ καί νικήση τόν ἑαυτόν του ὁ ἄνθρωπος, τίς ἀδυναμίες του, τά πάθη, ἐκεῖ τριγύρω ἁπλώνεται καί μυστικῶς παραμένει ἐνέργεια χάριτος, μία αἴσθησις θείας παρουσίας, ἡ ὁποία ἡμερώνει καί ὀμορφαίνει πνευματικά τόν τόπον, ἀπό ὅπου ἐκπέμπονται μηνύματα εὐεργετικά πρός τούς ἀνθρώπους, πρός τό περιβάλλον.

Ἕνας ἐρημίτης τῆς νοτίου πλευρᾶς τοῦ Ὄρους σκάπτων τόν κῆπον του εὑρῆκε πρόσαργα τό βράδυ τάφον ὁσίου ἀσκητοῦ. Καί ἦτο ὡς νά ἦτο θαμμένος ἀπό ἐχθές ἤ προχθές ὁ ἀσκητής, μή ἔχων παραμικρόν σημεῖον φθορᾶς εἰς τό σκῆνος του, ἀλλά καί ἐμπνέων εὐωδίαν τερπνήν, ἀγαλλίασιν ψυχικήν ἀσυνήθη. Εἶχε διά τοῦ σκηνώματος ἐνώπιόν του καί μέσα του ὁ ἐρημίτης ὄχι εἰκόνα θανάτου, ἀλλά εὔχαρι αἴσθησιν ἄλλης ζωῆς, τῆς ἀθανάτου. Ἐσκέπασε προχείρως τόν τάφον καί ἐπῆγε νά ἀναπαυθῆ μέ τόν λογισμόν νά πάη τό πρωί εἰς τήν Λαύραν νά ἀνακοινώση περιχαρῶς τό εὕρημα τοῦ ἱεροῦ λειψάνου καί νά κάμη λόγον διά τήν ἀνακομιδήν του.

Τήν νύκτα ἀργά τοῦ ἐμφανίζεται ὁ ἀσκητής σεμνός - αὐστηρός καί τοῦ λέγει·

- Πάτερ μου, τοῦ λέγει, τί βούλεσαι νά κάμης;

Δέν μοῦ λέγεις; Μαζί ἐκάναμε τόν ἀγῶνα ἐτοῦτον ἐδῶ εἰς τήν ἔρημον εἰς τά βράχια αὐτά καί θέλεις τώρα, πρό καιροῦ, νά μέ φανερώσης; Σέ παρακαλῶ ἄφες με ἐδῶ ὅπου ἐκοπίασα νά μείνω ἔτσι ἀφανής ἕως τῆς κοινῆς ἀναστάσεως. Ἤ δέν γνωρίζεις ὅτι πολύ ἀγῶνα ἔκανα μέ τήν βοήθειαν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας ἕως νά ἀποκτήσω ἐτοῦτον τόν τόπον;

Καί ὅταν ξημερώνοντας ἐπῆγε ὁ ζῶν ἀσκητής νά ἀσπασθῆ πάλιν τόν ὡς ζῶντα κεκοιμημένον - νά λάβη τήν εὐλογίαν του, παραδόξως δέν εὑρῆκε πλέον τόν τάφον, πού ἐχθές εἶχε ἀνασκάψει, ἄν καί πολύ ἐρευνώντας περιτριγύρισε τόν τόπον.

Μοναχός Λουκᾶς Φιλοθεΐτης

Ἅγιον Ὄρος

Οἰκουμενισμός καί Κόσμος